Elke stap die ik zet is een stap dichterbij naar waar ik wil zijn
‘Op mijn 11e ben ik vanuit Kenia naar Nederland gekomen, dat was ontzettend wennen. Het was gek dat het ’s avonds zo lang licht was en dat we in de middag brood aten. Ik moest in deze cultuur opeens leren om te praten over mijn gevoelens en open te zijn. Maar eigenlijk had ik nog veel trauma’s als kind uit de meiden kostschool in Kenia.’
‘Mijn nieuwe gezin in Nederland wilde me iets meegeven maar eigenlijk was ik al gevormd. Mijn tienertijd was dus best lastig, thuis, maar ook met vrienden. Op mijn 17e raakte ik zwanger en kwam ik terecht in een speciaal soort gastgezin voor jonge moeders in Emmen. De psycholoog kon me niet helpen omdat ik niks wilde vertellen. Door de omgang binnen het gastgezin heb ik daar veel over geleerd.’
‘Ik ging studeren voor ‘persoonlijk begeleider specifieke doelgroepen’. En na weer een heftige relatie ging ik ook weer wonen in Deventer. Hier werkte ik bij de organisatie het Wereldhuis met vluchtelingen met een psychiatrische aandoening. Ik vond herkenning bij de mensen die hun emoties ook op verkeerde manieren uitten, maar kwam ook mezelf tegen… Uiteindelijk ben ik de ziektewet ingegaan om eerst aan mezelf te werken.’
‘EMDR en therapie loste het voor mij niet op. Dat zorgde voor veel frustratie, ik had juist de tijd genomen om iets op te lossen! Dus toen ben ik in mezelf naar oplossingen gaan zoeken. Voor de emoties die ik had ging ik voor mezelf opschrijven wat voor activiteit ik nodig had. Soms was dit schreeuwen en slaan, soms juist ontspannen en een time-out. Toen kwam ik op het idee dat er een plek moest komen waar mensen met activiteiten aan de slag konden om emoties te reguleren.’
‘Door mijn werkconsulent ben ik met dit idee doorgestuurd en ben ik bij Impacter terecht gekomen. Mijn Impactercoach was gelijk enthousiast en bracht het balletje aan het rollen. Zo legde hij de eerste verbinding naar de Universiteit Twente, mijn idee werd gekozen voor de ‘Start Up Challenge’ om in tien weken te leren hoe je een businessplan kan ontwikkelen.’
‘Het ontwikkelde businessplan paste niet binnen de UT. Toen ik me verdiepte ontdekte ik psychiatrisch hoogleraar Jim van Os, een voorvechter voor de nieuwe GGZ. Als hij die erkenning zou geven dat wist ik zeker dat mijn idee klopte! Hij werkt bij het UMC Utrecht, na veel bellen en mailen heb ik uiteindelijk online een korte afspraak met hem kunnen maken. Hem heb ik toen kunnen overtuigen en samen hebben we hierna zelfs een podcast en promotievideo opgenomen! Totaal buiten mijn comfortzone, maar het gaf wel weer zelfvertrouwen om door te gaan.’
‘Terug in Deventer was mijn werkconsulent verrast over mijn ontwikkelingen die ikzelf had ingezet. Uiteindelijk heb ik hierdoor van de Gemeente Deventer het vertrouwen gekregen voor een ‘BBZ-traject’, waarbij ik nu een jaar de mogelijkheid krijg om mijn organisatie op te bouwen. Hierbij krijg ik hulp vanuit het ondernemershuis; binnen een jaar werk in naar mijn eigen onderneming toe.’
‘Met Impacter brainstorm en help ik regelmatig ook met andere projecten. Als ik even vastzit weet ik ook dat er anderen zijn die me kunnen helpen. Door het contact en het vertrouwen vraag ik nu makkelijker hulp. Zo is ook contact gelegd met het project MindSet van de bibliotheek. Ze willen daar een ruimte inrichten over mentale gezondheid. Hier krijg ik de mogelijkheid om mijn plannen in samenwerking met andere projecten in werkelijkheid om te zetten. Door de plannen te introduceren aan mensen kan ik dit jaar bewijzen dat het werkt. Vanaf januari kan je me dus vinden in de bieb!’.
‘De opzet van MindSet is ook weer een nieuw hoogtepunt voor mij. Elke stap die ik zet is een stap dichterbij naar waar ik wil zijn, ik tel mijn zegeningen. Na alles wat ik heb meegemaakt weet ik dat ik het nu voor iets goeds kan gebruiken. Het verzacht je pijn, het geeft je een doel. En als je pijn een doel heeft, dan is dat denk ik iets heel moois.’
